آشنایی با خواص درمانی صمغ تباشیر (طباشیر)

تاریخ به روز رسانی 2 مهر 1398

با خواص صمغ تباشیر (طباشیر) آشنا شوید

تباشیر (طباشیر، رزین یا صمغ بامبو) با نام علمی Saccharum ravennae، صمغ گیاهی به نام بامبو است. گیاه بامبو در نواحی پر آب چون هند و بنگال می روید. تباشیر یک ماده سخت، سفید و شفاف است که از گره های ساقه بامبو استخراج می شود. در واقع در هند به شیرابه داخل ساقه های نی مانند گیاه بامبو پس از انجماد، تباشیر گفته می شود. این ماده جادویی به مدت طولانی بخشی از طب آیورودا هند، طب یونانی و همچنین طب سنتی چین بوده است.

خواص صمغ تباشیر (طباشیر)

تاریخچه صمغ تباشیر

اگر چه تباشیر جز برجسته داروهای گیاهی طب سنتی آیورودا است، اما تصور می شود که استفاده از تباشیر با قبیله های بومی هندوستان آغاز شده است. تباشیر اولین بار توسط هندیان وارد چین شد. به همین دلیل چینیان آن را زرد هند می نامند. دانش استفاده از این محصول از هندوستان وارد چین شد. تباشیر هزاران سال قبل از هند به طور گسترده ای، از جمله از طریق معامله گران عرب در طول قرون وسطی، صادر می شده است.

در زبان سانسکریت تباشیر را با نام های دیگری چون شکر بامبو (vans-sharkar)، کاپور بامبو (vans karpoor) و مانا بامبو می شناسند. در ماندارین هم تیان زو هوانگ نامیده می شود که به معنی بامبو آسمانی زرد است.

مواد تشکیل دهنده صمغ تباشیر

تباشیر به طور سنتی به عنوان یک منبع غنی از سیلیس آلی به طور طبیعی استفاده می شود. علاوه بر سیلیس، حاوی آهن، کلسیم، کولین و بتایین است. وقتی ساقه های بامبو خشک می شوند شکاف برداشته و شیرابه منجمد شده آن نمایان می گردد سپس آن را جمع آوری کرده و به بازار عرضه می دارند. همه ساقه های بامبو حاوی صمغ نیستند. برای تشخیص این کار ساقه بامبو را تکان می دهند، اگر یک صدای بلند در داخل آن شنیده شود، بدین معناست که داخل این نی شیرابه تباشیر موجود است. در نهایت این ساقه ها برای استخراج تباشیر باز می شوند.