خواص دارویی گیاه کورک یا کبر را بشناسیم

خواص دارویی گیاه کورک یا کبر را بشناسیم

گیاه کورک به فارسی در کتب طب سنتی کبر، کورز، کورزه، کورو به عربی کبار و به سریانی قبار نام برده می شود. غنچه های این درختچه ها را که ترشی می اندازند و خورده می شود نیز کورز، کورک، کبر می نامند. میوه آن به فارسی به نام خیار کبر و خیار شنگ معروف می باشد.

کورک درختچه است با شاخه های پوشیده از کرک، برگ های بزرگ متقابل با کناره صاف، بیضی، دراز، نوک تیز، به رنگ سبز روشن، در بن برگ دو زائده کوچک خار، گل های آن سفید و دارای چهار قسمت است. گل ها درشت و در حدود 60 سانتیمتر بلندی هر گل است. این گیاه بومی مناطق گرمسیر آسیا می باشد. در هندوستان می روید و در ایران نیز در دامنه های کم ارتفاع البرز، هرزویل و در شیراز و بلوچستان در اراضی مرطوب و لم یزرع می روید.

نام محلی آن در فارس کورک می باشد.  گونه هایی را که در ایران می رویند واریته هایی از گیاه هستند. تکثیر این درختچه از طریق قلمه است. طول متوسط قلمه در حدود 25 سانتیمتر که در حدود 2-3 سانتیمتر آن را قسمت چوبی تشکیل می دهد و  پس از تولید ریشه آن را به محل اصلی منتقل می نمایند.

یک درختچه کورک ممکن است تا سی سال عمر کند و اگر منظور استفاده از جوانه و غنچه های آن برای ترشی باشد همه ساله پس از برداشت آنها می توان از برگ و سرشاخه های آن به عنوان علوفه گوسفند و بز استفاده کرد ولی در مواردی که استفاده گیاه از نظر طبی باشد از میوه و ریشه و پوست آن استفاده می شود.

واریته ای که خیار شنگ است در شمال ایران در دامنه های البرز، جاده فیروزکوه، مازندران، در اطراف تهران در کرج و اراضی نا کاشت، در آذربایجان در مرند، خوی در غرب در تفرش، نهاوند، اراک، گلپایگان، کرمانشاه در کوه پرو و در جنوب در اطراف آبادان و مناطق مرزی ایران و عراق و در گوتوند و شوش می روید.

خواص دارویی گیاه کورک یا کبر را بشناسیم

خواص کورک را بدانیم

کورک طبق نظر حکمای طب سنتی از نظر طبیعت گرم و خشک است و ارقامی از آن که در مناطق گرمسیر می روید خیلی خشک می باشد. بین تمام اعضای آن که گرم و خشک می باشند فقط میوه آن گرم و تر است و ریشه و پوست ریشه آن از سایر قسمت ها بیشتر گرم و خشک و از نظر خواص قوی تر است. از نظر خواص معتقدند که باز کننده گرفتگی های کبد و طحال است و لطیف کننده و محلل گازها و بادها بوده و اخلاط لزجه و سودا را قطع می کند.