خواب آورهای گیاهی در طب سنتی
خواب آورهای گیاهی در طب سنتی
خواب سالم و کافی یکی از پایه های سلامت جسم و روان است. در دوران های مختلف تاریخی، انسان ها به جای داروهای صنعتی از گیاهان دارویی برای تأمین خواب و آرامش استفاده کردهاند. طب سنتی ایرانی و دیگر سنتهای طبی جهان، چندین گیاه با خواص خواب آور و آرام بخش معرفی کردهاند که بسیاری از آنها هنوز هم کاربرد دارند. در این مقاله به زبان ساده با چند گیاه معروف، خواص، روشهای مصرف و نکات ایمنی آشنا می شویم.
خواب آورهای گیاهی در طب سنتی
بابونه
بابونه از شناخته شده ترین گیاهان برای آرامش و بهبود خواب است. چای بابونه به دلیل ترکیباتی مانند آپیژنین و آنتیاکسیدانها موجب کاهش اضطراب و القای خواب می شود. برای تهیه چای، یک قاشق غذاخوری گل خشک بابونه را در حدود ۲۰۰ میلیلیتر آب جوش ریخته و ۸–۱۰ دقیقه دم کنید. بهتر است نیم تا یک ساعت قبل از خواب مصرف شود. توجه: افرادی که به گیاهان خانواده کاسنی یا آلرژیهای مشابه حساسیت دارند، باید با احتیاط مصرف کنند.
سنبلالطیب (والریانا)
ریشه سنبلالطیب یکی از قدیمی ترین گیاهان خواب آور است. این گیاه می تواند زمان لازم برای به خواب رفتن را کاهش دهد و کیفیت خواب را بهبود بخشد. معمولاً ریشه خشک یا تنتور آن استفاده می شود. مقدار مناسب بستگی به فرم دارویی دارد؛ معمولاً دوزهای معلومی در محصولات استاندارد ذکر شدهاند. عوارض جانبی نادر شامل سردرد، سرگیجه یا اختلال گوارشی است. استفاده طولانی مدت باید زیر نظر متخصص باشد.
گل گاوزبان
گل گاوزبان در طب سنتی ایرانی برای آرامش اعصاب و القای خواب ملایم مشهور است. دم کرده گل گاوزبان طعم خوشایند و خواص ضداضطرابی دارد. برای تهیه، یک تا دو قاشق غذاخوری گل خشک را در آب جوش بریزید و بعد از ۱۰ دقیقه میل کنید. این گیاه معمولاً برای خوابهای سبک و رفع دلشوره مفید است و عوارض جدی کمی دارد.
