تنها گذاشتن کودک در خانه و اصولی که باید رعایت کرد
تنها گذاشتن کودک در خانه
در دهه های اخیر، شاغل شدن مادران، کوچک و مستقل شدن خانواده ها، افزایش یافتن خانواده های تک سرپرست و فشارهای اقتصادی باعث شده است تعداد کودکانی که در منزل تنها می مانند افزایش یابد. این کودکان باید ساعاتی مسئولیت نگهداری از خود و حفظ سلامتی و امنیت خود را در منزل، به عهده داشته باشند. اکنون این سوال پیش می آید که آیا تنها گذاشتن کودک در خانه درست است یا خیر؟! برای دریافت پاسخ این سوال با ما همراه باشید.
تنها گذاشتن کودک در خانه
در چه شرایطی می توان فرزندان را در خانه تنها گذاشت؟
برای اینکه فرزندتان را در خانه تنها بگذارید باید به یک سری از خصوصیات او و شرایط حاکم بر زندگی خانوادگی توجه کنید و تنها در صورتی که بیشتر شرایط لازم مهیا باشد می توانید فرزندتان را، آن هم فقط برای چند ساعت، در منزل تنها بگذارید. قبل از اینکه فرزندتان را در خانه تنها بگذارید باید این موارد را بررسی کنید:
- فرزندتان چقدر مسئولیت پذیر است و برای انجام دادن مسئولیت های شخصی، تکالیف مدرسه یا کارهای منزل چقدر جدیت و دقت دارد؟
- کودک تان در برخورد با موارد غیر منتظره و پیش آمدهای ناگهانی چگونه عمل می کند؟
- آیا زمانی که کارها طبق روال معمول یا طبق خواست او پیش نمی رود، می تواند آرامش خود را حفظ کند؟
- آیا نکات ایمنی را بلد است و آن ها را رعایت می کند؟
- زمانی که تحت استرس قرار می گیرد، می تواند کماکان عاقلانه تصمیم گیری کند؟
- در مواجهه با موقعیت های جدید چگونه عمل می کند؟
- آیا محله شما امن است؟
- آیا همسایگان شما قابل اعتماد هستند؟
- آیا کودک تان از این که در منزل تنها باشد احساس مثبتی دارد؟
- آیا ممکن است تنها بودن باعث شود کودک عصبی، نگران یا مضطرب بشود؟
- آیا کودک تان کمک های اولیه را بلد است؟
- آیا او می داند اگر جایی از خانه آتش گرفت چه باید بکند؟
- آیا او می داند اگر برق منزل قطع شد، چه باید بکند؟
- آیا کودک تان می داند اگر غریبه ای تلفن زد چگونه با او صحبت کند؟
- آیا او می داند اگر غریبه ای خواست وارد منزل شود، چه باید بکند؟
دانستن این موارد و بسیاری موارد مشابه دیگر می تواند به شما کمک کند تا ارزیابی کنید که کودکتان چه اندازه آمادگی و توانایی تنها ماندن در منزل را دارد. همچنین شرایط سنی کودک بسیار اهمیت دارد، برخی کشورها هشت سالگی را حداقل سن قابل قبول برای تنها ماندن در منزل و مراقبت از خود تعیین کرده اند. اما شکی نیست که شرایط محیطی و سطح رشد عقلی، عاطفی و اجتماعی کودک نیز در این مسئله دخالت اساسی دارد و نمی توان تنها به سن تقویمی اکتفا کرد.
