بیماری اگزما پوستی چیست و بهترین درمان های طبیعی برای بهبودی آن

بیماری اگزما پوستی چیست ؟

تورم و التهاب پوست

در این بیماری قسمت داخلی پوست متورم می شود. این عارضه نتیجه مسمومیت حاصله از گیاهان مانند تماس با پیچک یا پاپیتال و یا به سبب سوختگی ایجاد می شود و نیز امکان دارد به علت مسمومیت غذایی و یا دفع مواد سمی حاصل از داروهای مصرف شده از راه پوست تولید گردد. علت ایجاد آن متنوع است و بدین سبب نوع درمان آن نیز برحسب علت آن ها متفاوت اند.

درمان تورم و التهاب پوست

واضح است که درمان دو نوع درماتیت با یکدیگر مشابه نخواهند بود. با این حال اگر عارضه به علت اختلالات داخلی ایجاد شده باشد، باید بیمار را به مدت 7 تا ده روز تحت رژیم تمام میوه و یا امساک کوتاه مدت از سه تا پنج روز بگذارند و فقط آب پرتقال به او بدهند. پس از آن از برنامه غذایی کامل هفتگی استفاده کنند.

اگر وضع بیماری سخت است باید بیمار را به مدت 5 الی 7 روز در امساک نگاه داشت و پس از آن یک الی دو هفته از رژیم غذایی محدود استفاده کرد و سپس غذای کامل را در برنامه غذایی منظور داشت.

تنقیه شبانه با آب گرم برای پاکسازی روده ها در هفته اول درمان و پس از آن در صورت لزوم حمام داغ سولفات منیزی هفته ای سه بار بسیار سودمندخواهد شد. قسمت های متورم پوست را نیز می توانند روزی دو مرتبه با محلول آب گرم و سولفات منیزی حمام کنند (250 گرم سولفات منیزی در یک لگن آب گرم)، هیچ گونه مواد دارویی نباید به کار برده شود.

اگزما

اگزما شایع ترین و پردردسر ترین بیماری پوستی است. این بیماری منشا داخلی دارد و نتیجه مسمومیت بدن است و اغلب به حالت مزمن در می آید.علامت شایع تر این بیماری سوزش یا خارش است که اغلب بیمار را ناراحت می کند.معمولا شب ها که شخص به بستر می رود و بدنش گرم می شود، خارش شدت می یابد و هرچه آن را بیشتر بخارانند بر شدت خارش افزوده می شود در بعضی انواع آن آبریزش وجود دارد و در برخی دیگر پوست سخت می شود و ترک می خورد.

در پاره اوقات دانه ها و جوش هایی بر روی آن پیدا می شود علت این عارضه بسیار متنوع است و علایم خارجی آن نیز گوناگون است لیکن علت ضمنی آنها همواره یکسان و مشابه یکدیگر یعنی مسمومیت دستگاه های بدن به سبب تغذیه غلط وزندگی عمومی خلاف بهداشت است.

بیماری اگزما پوستی چیست

درمان اگزما

در میان کلیه بیماری های گوناگون پوستی اگزما، سرکش ترین آنها در برابر درمان طب سنتی است زیرا تا علت و منشا اصلی آن شناخته شود به هیچ وجه امیدی به بهبود واقعی نخواهد بود. توسل به مرهم یا پماد نه فقط کار بیهوده ایست بلکه موجب تشدید بیماری نیز می گردد و اگر به این طریق درمان گردد اغلب منجر به بروز اختلال شدیدتری در محل دیگری می شود زیرا متوقف ساختن بیماری سبب می گردد که سموم موجود به داخل بافت ها رخنه کنند و پایه و اساس بیماری های شدیدتری مانند سل،بیماری قلبی و کلیوی را به وجود می آورند.