انیسون و خواص درمانی آن در طب سنتی

با گیاه انیسون و خواص درمانی آن آشنا شوید

گیاه انیسون را با نام های دیگری نظیر انیس سبز، ینسون، بادیان سبز، بادیان رومی، رازیانه رومی، رازیانج شامی، زیره رومی، زیره شیرین، زنبان، زنیان و بادیان هندی نیز می شناسند. انیسون گیاهی است با برگ های باریک، متناوب، با تقسیمات عمیق، خوش بو و ساقه آن چهار گوش می باشد. گل های آن سفید است و تخم آن در غلافی ظریف و طویل، از رازیانه کوچک تر و سبزتر، مایل به سفیدی و کمی مایل به زرد و تقریبا مثلثی شکل است. از انیسون بیشتر به عنوان بادشكن، ضد اسپاسم، خلط آور و افزایش دهنده شیر استفاده می شود. این گیاه در تهیه نوشیدنی های الكلی به كار می رود و به عنوان اشتها آور و معطر كننده، استفاده خوراكی دارد. حال، با گیاه انیسون و خواص درمانی آن آشنا شوید.

مشخصات ظاهری گیاه انیسون

انیسون (Pimpinella anisum) گیاهی است علفی، یك ساله، از خانواده چتریان (Apiaceae=Umbellifera) که ارتفاع آن به ٦٠ تا ٧٠ سانتیمتر می رسد. بسیار معطر، منشعب، با موهای نرم كركی یا پوشیده از موهای نرم بسیار كوتاه، با برگ های قلبی در قاعده و برگ های باریك در بالا كه حاشیه دندانه دار دارد. گل ها سفید و كوچك به صورت چتر مركب است و در هر چتر حدود ١٠ گل دیده می شود. میوه اش كوچك، فندقه، بیضوی یا گلابی شكل به طول ٣ تا ٦ میلی متر و دارای موهای كوتاه چسبیده به سطح آن است. بر روی میوه حدود ٥ خط طولی مشخص دیده می شود. این گیاه دارای بوی معطر و تند شبیه بوی عصاره شیرین بیان است و ممکن است با تخم شوید اشتباه گرفته شود.

انیسون و خواص درمانی آن

محل رویش و پراکنش گیاه انیسون

این گیاه، بومی ایران، آسیای صغیر، مصر و جزایر یونان است و در اكثر نقاط جهان به خصوص مصر، اسپانیا، تركیه و آرژانتین كشت و بهره برداری می شود. در ایران از رویش انیسون در نواحی تبریز، جنوب غربی و در ارتفاعات اطراف نایین و اصفهان، خوزستان (بین ایذه و ده دز در ارتفاعات 1100 متری)، مکران، سیستان و بلوچستان، کرمان و تربت حیدریه گزارش شده است.