از خواص درخت توس چه می دانید؟

از خواص درخت توس چه می دانید؟

از خواص درخت توس چه می دانید؟

این درخت را در دره شهرستانک و در ارتفاعات دره تالار توس می نامند. و در کتب طب سنتی و کتب قدیم با نام های سندر و غان و قان و غوش و غوشه و به عربی شجره التامول و تیس یاد شده است.

مشخصات توس را بشناسیم.

درختی است از نظر ارتفاع متوسط و به ندرت قطر تنه آن از 60 سانتیمتر و بلندی آن را 25 متر تجاوز می نماید و معمولا 100-120 سال عمر می کند. پوست تنه آن سفید درخشان و براق است که با ورقه های نازکی پوشیده شده است. شاخه های جوان آن ناهموار و زگیل دار و نازک و آویزان است. برگ های آن ساده و متناوب و گل های آن به صورت نر و ماده جداگانه به صورت شتون می باشد. گل ها معمولا در اوایل بهار ظاهر می شوند و میوه درخت پس از چند ماه رسیده و دانه های آن بین ماه های تیر تا آبان ماه همراه فلس هایی که از شاتون کنده می شود به اطراف پراکنده می شود.

چون نگهداری دانه ها تا بهار خیلی مشکل است بهترین راه این است که دانه ها را بی درنگ پس از برداشت در محل اصلی یا در خزانه بکارند. این درخت در زمستان های سرد خوب مقاومت می کند و باید در محل با نور کامل کاشته شود.

درخت توس بومی عرض های بالای نیمکره شمالی است و تا ارمنستان و قفقاز و ایران پیش می رود. در جنگل های اروپا به خصوص در جنگل های فرانسه نیز انتشار دارد. در ایران بیشه هایی از توس در ارتفاعات طالقان و دره غربی شهرستانک که به جاده چالوس و کرج منتهی می شود و جنگل های توس در ارتفاعات 2700 متر از سطح  در دره تالار و حد بالای جنگل بین زیر آب و شهمیرزاد وجود دارد.

معروف است که چون از پوست این درخت و همچنین از آب درخت غان یا شیره درخت غان برای مداوای نقرس استفاده می شود شاید استفاده از ییلاق های شهرستانک برای استراحت تابستانی سلطان قاجار که مبتلا به نقرس  بود به دلیل وجود بیشه هایی از توس در آن منطقه بوده است. روایت دیگر این است که در ارتفاعات شهرستانک گیاه سورنجان یا گل حسرت نیز که از پیاز آن برای نقرس استفاده می شده است فراوان است و ممکن است علت انتخاب این محل وجود گیاه سورنجان باشد.