اختلال نعوظ چیست؟ (علل، تشخیص و راه های درمان آن)
آشنایی با علل، تشخیص و راه های درمان اختلال نعوظ
به عدم رسیدن به نعوظ كامل و یا عدم حفظ آن برای مدت مناسب (در بیش از ٢٥ درصد موارد تحریك جنسی)، اختلال نعوظ (Erectile dysfunction) گفته می شود و در گذشته ناتوانی جنسی (Impotency) نامیده می شد. شیوع اختلال نعوظ در افراد زیر ٣٥ سال حدود ١٠ درصد، در حوالی ٥٠ سالگی ٥٠ درصد و در ٧٠ سالگی حدود ٧٠ درصد می باشد. حال در این مقاله با علل، تشخیص و راه های درمان اختلال نعوظ آشنا شوید.
اختلال نعوظ چیست؟ (علل، تشخیص و راه های درمان آن)
مکانیسم نعوظ
نعوظ طی یك روند پیچیده عصبی عروقی به وقوع می پیوندد. فرآیند فعالیت جنسی عمدتا تحت كنترل سیستم عصبی خودكار (اتونوم و دارای دو جز سمپاتیك و پاراسمپاتیك) است. مركز این سیستم ناحیه ای واقع در مغز موسوم به هیپوتالاموس است. در پی تحریك جنسی (شنیداری، دیداری، لامسه و یا خیالی) پیام هایی به هیپوتالاموس و از آنجا به سیستم خودكار و از آنجا به دستگاه تناسلی فرستاده می شود. اجزای اصلی دخیل در نعوظ آلت، اجسام غاری هستند. در مركز هر یك از اجسام غاری یك شریان كوچك وجود دارد موسوم به شریان غاری و بقیه آن به صورت حفره یا حوضچه های كوچكی هستند. به هر یك از این حوضحه ها، سینوزوئید گفته می شود.
در حالت عادی، خون به طور دائم وارد حوضچه ها و از آن ها خارج می شود، اما با ورود پیام های عصبی به اجسام غاری، عضلات صاف (غیر ارادی) جدار شریان ها و نیز دیواره حوضچه ها شل می شوند و این مسئله باعث ورود بیشتر خون به حوضچه ها می شود. از طرف دیگر، عروق وریدی و اجسام غاری كه مسئول خالی كردن خون از اجسام غاری به سیستم وریدی هستند تحت فشار قرار گرفته و تنگ می شوند و بتدریج حوضچه ها پر از خون شده و در نتیجه نعوظ رخ می دهد.
سلام سلامت باشید