آموزش مسئولیت پذیری به کودکان

اهمیت آموزش مسئولیت پذیری به کودکان را فرا گیرید.

گر چه فعالیت های ساده کودک نوپا اغلب پایه های مسئولیت پذیری اند، راه افتادن او نمی تواند نشان توانایی او برای آغاز کار باشد. در آغاز زندگی کودک معمولا پذیرش مسئولیت با بازی همراه است. بازی کردن عامل مهمی در ایجاد احساس مسئولیت در کودک است. والدین بعدها ناگریز خواهند شد میان کار و بازی او تعادل برقرار سازند. با آن که بازی می تواند فرآیندها و مهارت هایی را به کودک بیاموزد باید او را کم کم به فعالیت هایی جز بازی ملزم کرد.

لازمه مسئولیت ترتیب درست مرحله گذر از بازی به آن است. کودک نخست برای سرگرمی اسباب بازی هایش را جمع می کند سپس برای کمک به مادر آن ها را مرتب می کند کمی بعد به سبب آن که بزرگترها گفته اند این کار را انجام می دهد و سرانجام چون خود را مسئول جمع کردن اسباب بازی هایش می داند دست به کار می شود. برای کودک هر یک از این مراحل گذر تا حدی فشار روانی و سردرگمی را در پی خواهد داشت.

لیکن اگر پدر و مادر در طول این تغییرها بردباری خویش را از دست ندهند و پیوسته او را در این راه یاری کنند مراحل گذر بدون دردسر طی می شود. آن گاه است که کودک با کمترین مقاومت مسئولیت های خویش را بر دوش می گیرد، مهارت والدین و مربیان در آن است که گذر از بازی به مسئولیت را آنگونه ترتیب دهند که کودکان حس مسئولیت داشتن در قبال خود، خویشاوندان و اطرافیان را به راحتی تکامل بخشند.

آموزش مسئولیت پذیری به کودکان

برای کودک خود بازی هایی در جهت مسئولیت های بعدی او طراحی کنید.

والدین می توانند برای کودک بازی هایی ترتیب دهند که از طریق آن ها کم کم نگرش ها و عادات لازم درباره انتظارات از وی به وجود آید. با گذشت زمان این فعالیت های بازی گونه می تواند هر چه بیشتر منظم شود و بخشی از مسئولیت های کودک به شمار آید. برای داشتن کودکی مسئولیت پذیر باید خانواده برای داشتن چنین فرزندی همه تلاش و کوشش خود را کنند و در این راه به همه موارد و ریزه کاری ها توجه کنند.

با افزایش سن بین بازی و مسئولیت کودک تعادل ایجاد کنید.

در آغاز کودکی بیشتر وقت فرزند شما به بازی کردن می گذرد ولی کم کم باید زمینه ای فراهم شود که کودک زمانی را به کارهایی که چندان لذت بخش نیستند اختصاص دهد. البته باید تعادل حفظ شود و زمان کودکان زیر دبستان بیشتر برای بازی صرف شود. در دادن مسئولیت به کودک نیز فرصت او را در نظر بگیرید همه وقت او را پر نکنید چون او زمانی را برای بازی نیاز دارد. در سنین بالاتر نیز فرصتی را برای انجام کارهای مدرسه لازم دارد. جز این جنبه باید فرصت های آزادی را در اختیار داشته باشد تا آن گونه که خود می خواهد برنامه ریزی کند.