آشنایی با گیاه غازیاقی
در این مقاله به آشنایی با گیاه غازیاقی می پردازیم
غازیاقی در زبان ترکی به معنی پای غاز می باشد. به نام های غاز پا، پنجه غازی، پنجه کلاغی هم نام برده شده است. نوعی از آن در کوه های لرستان می روید و به آن پای غاز می گویند. این گیاه خودرو بوده و تاکنون اهلی نشده است. از تیره اسفنجیان بوده، دارای برگ های مثلثی سر نیزه ای با دو گوشه در پایین می باشد. ساقه خوشه هایش بی برگ و درشت و حاوی دانه های قهوه ای براق است. اندام خوراکی این گیاه، برگ هاست.
خواص دارویی غازیاقی :
از نظر طب قدیم ایران طبیعت آن گرم است. برگ و ساقه های آن به سبب داشتن ویتامین ث زیاد، برای تصفیه خون، رقیق شدن خون و جلوگیری از فساد لثه استفاده می شود. بذر آن دارای هورمون های گیاهی بوده و ترشحات داخلی را تقسیم می کند. باد شکن، ضد عفونی کننده و ادرار آور است. کلیه و مثانه را زهکشی و پاک می کند. پماد بذر آن باز کننده ی زخم ها و ترمیم کننده ی جای آن هاست.
آشنایی با گیاه غازیاقی
درمان بیماری برص با استفاده از غازیاقی :
برای درمان بیماری برص (لکه های سفید پوست) غازیاقی بسیار موثر خواهد بود، برای این منظور در فصل تابستان و پس از تنقیه با یک مسهل قوی و پاک کردن شکم، سه تا پنج گرم بذر غازیاقی را با نیم گرم زنجبیل، نیم گرم عاقرقرحا (آکرکره) و نیم گرم ریشه توت و عسل مخلوط کرده و هر روز میل نمایید.
این عمل را چند روز متوالی انجام دهید. پس از چند روز آثار بهبودی با پیدا شدن جوش هایی شبیه به آبله که بر روی پوست سفید ظاهر می شود و آب زردی از آن ها خارج می شود، حاصل و بیماری به تدریج برطرف شده و پوست بدن رنگ طبیعی خود را پیدا می کند.
