آشنایی با گیاه شنگ و خواص آن
آشنایی با گیاه شنگ در طب سنتی
گیاه شنگ با نام های آلال شنگ، ریش بز خالدار، گیاه قندرون، سنسفیل، تسلسفیل، لیلوشنگ، آلوشنگ، آلاشنگ، سیلخ، اسلیخ، اسپلنج، اسفلنج هم خوانده می شود. بلندی این گیاه در زمین های رسمی ده تا پانزده سانتی متر و در اراضی دشت نسبتا مرطوب و علف زارها گاهی تا هفتاد سانتی متر نیز می رسد. ریشه ی آن دوکی شکل و سفید مایل به زرد و گل های آن لوله ای زرد می باشد که در اواخر بهار ظاهر می شود.
برگ های آن نواری دراز، مانند برگ تره است که قسمت های پایین آن پهن تر از قسمت های بالای برگ و رنگ آن سبز مایل به کبود می باشد، میوه آن خاکستری مایل به سبز است که در انتهای آن یک دسته تار سفید رنگ مایل به بنفش وجود دارد، دانه های آن قهوه ای دراز و دو طرف آن ها نوک تیز، شیاردار و کمی خمیده می باشد. این گیاه در چمن زارهای مرطوب مناطق شمال ایران و در مناطق غرب ایران در کردستان، تفرش، اراک و دامنه های البرز، ارتفاعات اطراف تهران، اصفهان، شیراز می روید.
برگ شنگ
دارای طبیعت سرد و خشک و قابض است، اسهال صفراوی و اسهال خونی را قطع می کند. خوردن عصاره آن خونریزی رحم و خون روی از سینه را قطع می کند، زخم معده را التیام می بخشد و معده را تقویت می کند، نوشیدن آب جوشانده ی آن برای رفع کم اشتهایی و اختلالات کبد و پستان و رفع ترش کردن و احساس سوزش در معده و مری مفید است. تقویت کننده امعا و احشا و کبد و فم المعده، ضد سوزش اول معده و ضد استفراغ و تقویت کننده دستگاه تنفس می باشد. محمد زکریای رازی خوردن شنگ را دفع کننده سموم بدن دانسته است.
آشنایی با گیاه شنگ و خواص آن
خواص و کاربرد برگ شنگ :
تازه آن را بکوبید و با تخم مرغ به صورت کوکو بپزید و برای تسکین درد قلب میل کنید. هر روز آب تازه ی آن را بگیرید و بنوشید و روزی سه بار هم بر زگیل ها بمالید، زگیل را رفع و درمان می کند. اگر در آب بجوشانید و آب آن را هر شب بر سر بمالید، کچلی را درمان می کند. پاشیدن خشک شده برگ و گل، که به صورت پودر در آمده، برای التیام زخم ها و جراحت های کهنه و رفع بوی تعفن آن ها مفید است.
همچنین بخوانید: اسپری خنک کننده خانگی خیار برای شادابی پوست
گل ها به تنهایی خاصیت ضد عفونی کردن را نیز دارند و برای التیام زخم ها مصرف می شود. اگر محور گل آن را با موم زنبور عسل مخلوط کنید، برای معالجه سوختگی از آتش بسیار مناسب است. در بعضی نواحی که شنگ به عنوان سبزی مصرف می شود، بعضی زنان که در بارداری دچار ویار شده و تمایل زیادی به خوردن شنگ پیدا کرده اند، به این طریق ناراحتی های این دوره را کاهش می دهند.
از گیاه قطع شده شنگ، ماده ای ارزشمند ترشح می شود که به نام قندرون معروف می باشد، در قدیم از این ماده مانند آدامس استفاده می کردند و برای آن اثرات درمانی مفید، مثل مقوی کبد و قلب، ضد احتقان خون و اشتها آور قائل بودند.
ریشه گیاه شنگ
سی تا پنجاه گرم از آن را در یک لیتر آب نیم ساعت بجوشانید و صبح ناشتا و بین غذاهای اصلی آب آن را بخورید. قابض است، برای دفع سموم مفید می باشد، نزله ی ریوی، ورم و درد شصت پا یا نقرس و روماتیسم را درمان می کند، برای درمان پوستی که خارش دارد و زخم می شود و اگزما نافع است، چرک گوش را بند می آورد و آن را خشک می کند. برای افرادی که دچار مسمومیت شده اند توصیه شده است.
تذکر : ریشه شنگ مضر کلیه است و مصلح آن عناب است.
از شما متشکریم که تا انتهای این مقاله با ما همراه بودید. سوالات خود را در قسمت “نظرات” با ما در میان بگذارید، همچنین اگر ایده یا نظری در رابطه با این مطلب دارید، خوشحال می شویم آن را با ما در میان بگذارید.
بذر خیار چنبر را بدون هيچ اسانس و افزودنی شيميايی، از فروشگاه عطارک تهيه نماييد.
