چرا در آسانسورها از آینه استفاده شده
چرا در آسانسورها از آینه استفاده شده
آسانسور به عنوان یکی از مهم ترین اختراعات معماری مدرن، زندگی شهري و طراحی ساختمان ها را دگرگون کرده است. اما یکی از اجزای ساده و در عین حال کنجکاوی برانگیز آسانسورها، حضور آینه در کابین است. این مقاله به بررسی علت وجود آینه در آسانسورها، فلسفهٔ نمادین و روان شناختی آن و همچنین مروری کوتاه بر تاریخچهٔ آسانسورها می پردازد.
چرا در آسانسورها از آینه استفاده شده
تاریخچهٔ آسانسور
ایدهٔ حمل سرنشین یا بار با استفاده از سکّوهایی که بالا و پایین می روند، ریشه در تمدن های باستانی دارد. در یونان و روم باستان و بعدها در چین و خاورمیانه اولیه، دستگاه های ابتدایی با کمک قرقره، طناب و نیروی انسان یا حیوان ساخته می شدند. اما تحول اساسی در قرن نوزدهم رخ داد: انقلاب صنعتی و ظهور موتورهای بخار امکان ساخت دستگاه‌های بزرگ‌تر و قدرتمندتر را فراهم کرد. در 1853، الیشا اوتیس (Elisha Otis) ترمز ایمنی یا دستگاه قطع‌کننده سقوط (safety brake) را معرفی کرد.
این نوآوری که در نمایشگاه نیویورک نشان داده شد، اعتماد عمومی را به آسانسور برای حمل سرنشین افزایش داد و زمینهٔ ساختمان‌های بلند (آسمان‌خراش‌ها) را فراهم ساخت. در قرن بیستم، با توسعهٔ موتورهای الکتریکی، سیستم‌های کنترل، کابین‌های ایمن و سرعت‌های بالاتر، آسانسورها به بخشی جدایی ناپذیر از معماری شهری تبدیل شدند.
تاریخجه ی استفاده از آینه در آسانسور
استفاده از آینه در آسانسور به دهه‌های میانی قرن بیستم بازمی‌گردد؛ با رشد ساختمان‌های مرتفع و افزایش کاربرد آسانسورها، طراحان به دنبال راه‌هایی برای کاهش احساس تنگی و افزایش راحتی سرنشینان شدند. نصب آینه، به‌ویژه در کابین‌های کوچک، فضارا از نظر بصری بزرگ‌تر و روشن‌تر نشان می داد و به کاهش اضطراب برخی افراد در فضاهای بسته کمک می کرد.
همچنین آینه برای امنیت و امکان دید بهتر هنگام ورود و خروج مفید بود. به مرور، آینه ها به عنوان عنصری استاندارد در طراحی داخلی آسانسورها پذیرفته شدند و هم زمان با پیشرفت مواد و فناوری‌ها، آینه‌های ضدانعکاس، مقاوم و دارای طرح های دکوراتیو یا حتی ترکیب با نمایشگرهای دیجیتال (آینه‌های هوشمند) وارد بازار شدند.
