فتق مغبنی در کودکان و علایم آن

بیماری فتق مغبنی (کشاله ران) در کودکان و علایم آن را بشناسید

ناحیه مغبنی یا اینگوینال (Inguinal) ، مرز مشترک بین ران و شکم می باشد. در همین ناحیه یک طناب نسبتا سفت و محکم (شامل غلاف عضلات شکم و نیام های شکمی) وجود دارد که رباط مغبنی معروف است. به فتق هایی که دهانه آن ها بالای رباط مغبنی قرار دارند، فتق مغبنی گفته می شود. فتق مغبنی شایعترین نقص مادرزادی جدار شکم بود و در حدود یک تا دو درصد نوزادانی که سر موقع (به اصطلاح ترم) به دنیا می آیند، وجود دارد. در ادامه این مقاله با فتق مغبنی در کودکان آشنا شوید.

بیماری فتق مغبنی در کودکان و علایم آن

سن حاملگی و جنس نوزاد دو عامل اصلی دخیل در فتق مغبنی هستند. به طوری که شیوع فتق مغبنی در نوزادان پسر 5 تا 10 برابر نوزادان دختر است و هر چه نوزاد زودتر از موعد معمول به دنیا آمده باشد، احتمال بروز فتق نیز بیشتر خواهد بود. به طوری که نوزادانی که قبل از 32 هفتگی (کوچکتر از 8 ماهه) به دنیا آمده باشند، احتمال بروز فتق بین 10 تا 20 درصد خواهد بود و اگر وزن موقع تولد کمتر از یک کیلو گرم (یا کمتر از 28 هفته) باشد این میزان به 30 درصد خواهد رسید.

علت بیماری فتق مغبنی در کودکان چیست؟

علت شیوع بیشتر فتق مغبنی در پسران و نوزادان نارس این است که تا اواخر ماه هفتم حاملگی (هفته 28 بارداری) هنوز بیضه ها (تخمدان ها) در داخل شکم قرار دارند و از آن به بعد شروع به پایین آمدن کرده و از طریق کانال مغبنی از جدار شکم عبور کرده و به کیسه بیضه می رسند (البته فقط بیضه ها).

تا ماه هشتم حاملگی هنوز مسیر عبور بیضه (یعنی کانال مغبنی) باز است اما بعد از آن به تدریج بسته می شود و به همین دلیل هر چه نوزاد نارس تر باشد، لذا احتمال باز ماندن این مجرا نیز بیشتر خواهد شد که بعد از تولد به فتق می انجامد. اما علت اینکه فتق در جنس مذکر شایعتر از جنس مونث است، این است که از کانال مغبنی علاوه بر طناب اسپرم بر، بیضه نیز عبور می کند و در نتیجه این مجرا در جنس مذکر بزرگتر از جنس مونث است که فقط رباط گرد از آن عبور می کند و تخمدان ها در داخل لگن باقی می مانند.